Туған үйім

Қажымұрат Шешенқұл

Жерге шөккен көне үйім жалпайып,
Шарбағыда тұрушы еді шалқайып.
Әнеу жерде көне сандық тұратын,
Әнеу жерде әкем жатқан жантайып.

Шоққа көмген нан тұратын табада,
Үзіп алып жүгірушек далаға .
Кешке қарай мал оралып өрістен,
Қиқу салып кіргізушек қораға.

Ақ самаурын бұрық,бұрық етіп қайнайтын,
Тәтті кампит күнде бізде болмайтын,
Күрең шәйі ыстық наны қантымен,
Анамыздың дастарқаны жайнайтын.

Қайғы мұңсыз шаттығымның мекені,
Сезбеппіз ау ғайып болып кетерін.
Бауырлармен өткізген әр сағатым,
Күрке үйдің берекесі екенін,

Бауырлармен келіспей қап шүйіле,
Анам бізге ұрысатын күйіне ,
Кетесіңдер тарап тарап жан жаққа,
Мәңгі бақй жүрмейсіңдер бұл үйде.

Кең сарайым үйімде бар іші әппақ,
Туған үйім қалып кетті жырақтап.
Кәріліктің соңғы күні шіркінай,
Ұйықтап кетсем босағасын құшақтап.

• Facebook
• Twitter
• Vkontakte